De oprichting van de vereniging
De oprichters van onze vereniging waren Harry en Hetty Aders (broer en zus), Henny Carels, Hank Bouman, Henk Klein (echtgenoot van Hetty Aders), Dick Loenen, Henk Paling, Bep Pleylar, Mary van Rooyen, Annie Rusch (echtgenote van Jo Smit), Jo Smit en Coby Wijnen. De oprichting vond plaats op 11 april 1942.
Ter gelegenheid van de viering van het 25-jarig bestaan van de vereniging, interviewde de redactie van het toenmalige Iduna-Nieuws de vier oprichters van de club: Jo en Annie Smit en Hetty en Henk Klein.
Hierna een beknopte weergave van het gesprek. Iduna was toen nog een omnivereniging met de afdelingen Lawn Tennis, Tafeltennis en Badminton.
Iduna-Nieuws: Van wie was het een idee een vereniging op te richten?Van de heer Schepens, nu nog tennistrainer bij onze junioren. We speelden met een enthousiast groepje van 13 spelers en speelsters op een baantje in Tuindorp. Schepens adviseerde ons een baan te huren. We begonnen in de Johannapolder. We kochten destijds, we spreken over 1941, vier ballen voor 2 gulden en 50 cent.
Iduna-Nieuws: Hoe werd deze vriendengroep een vereniging?In de winter van 1941/1942 nam het idee van een vereniging vaste vorm aan bij Jo Smit. Jo voetbalde destijds bij Odin (de Oudnoordse oppergod) en als tegenhanger kwam hij voor de nieuwe vereniging op Iduna (Oudnoordse godin van de jeugd). De statuten en het huishoudelijk reglement van de KNAU en van de voetbalvereniging Velox dienden als voorbeeld voor Iduna.
Iduna-Nieuws: Hadden de mannen uit jullie groep geen last van de Duitse bezetting? Er was toch een Arbeitseinsatz, waardoor jonge mannen uit bezette gebieden gedwongen werden in Duitsland te gaan werken?Het bestuur bestond tijdens de oorlogsjaren uitsluitend uit vrouwen. Voorzitster was Miep de Koning, secretaresse Hetty Aders en penningmeester Annie Rusch. Een paar leden hadden een Ausweis. Dikwijl gingen we verkleed als werkman, in overall en met een pet op, naar de tennisbaan. Ons racket hadden we in behangpapier gewikkeld, zodat niet in de gaten liep dat we gingen tennissen. Het gekke was dat er Duitse officieren op een baan naast ons speelden en dat we daar nooit moeilijkheden mee hebben gehad. Jo Smit vond tennis in de eerste jaren een “rotsport”, hij voetbalde liever. Een zoethoudertje was het gebak dat Henk Paling meebracht. Bij de bevrijding waren er geen tennisballen meer. Je kon wel oude ballen laten oppompen en opnieuw laten bekleden. Keihard waren die “krengen” dan.
Iduna-Nieuws: Wat waren de hoogte- en dieptepunten in de afgelopen 25 jaar?In 1947 was er crisis in de vereniging. Een deel van het toenmalige bestuur vond dat in de eerste plaats naar de kwaliteit van de spelers en speelster moest worden gekeken. De zwakkeren moesten maar verdwijnen. Maar de leden die dan nog zouden overblijven moesten een zo hoge contributie gaan betalen dat die niet op te brengen was. Het kwam zelfs zover dat erover werd gesproken Iduna op te heffen. Gelukkig waren enkele bestuursleden een andere mening toegedaan en ze konden de pessimisten overtuigen van hun verkeerde inzichten. Zo konden we in 1952 het tienjarig bestaan vieren en dat was wel een van de hoogtepunten van de afgelopen 25 jaar.
Bekijk ook de video's:
